W zabiegach estetycznych i chirurgicznych dotyczących oka ważną rolę odgrywa przegroda oczodołowa, która jest wiotczejącą z wiekiem włóknistą błoną. To z jej powodu poduszeczki tłuszczowe, które znajdują się tuż za nią, z czasem uwypuklają się w formie pseudoprzepuklin. W dolnej powiece, na której dzisiaj się skupiamy, są aż trzy poduszeczki – boczna, środkowa i przynosowa.

 

 

Źródło problemu

Etiopatogeneza wystąpienia worków pod oczami jest bardzo szeroka. Czasami są to niezwykle błahe powody, jak nieprzespana noc, jednak klasyczny, opisywany w literaturze obrzęk powiek to zastój limfy w tkankach podskórnych. Piśmiennictwo podaje także, że w analizie problemu powinniśmy mieć na uwadze dziedziczenie genetyczne czy spadek napięcia mięśnia okrężnego oka, do którego dochodzi z wiekiem. Konsekwencją osłabienia napięcia jest oczywiście osłabienie okolicznych tkanek.

Do szerokiej etiopatogenezy autorzy zaliczają również niehigieniczny tryb życia, czyli stosowanie używek, brak regularnego wypoczynku, a także niezbilansowaną dietę. Ponadto problem ten może dotyczyć osób nieaktywnych fizycznie, prowadzących siedzący tryb życia. W tym przypadku dochodzi do spowolnionego krążenia limfy, zaburzonego odprowadzania produktów przemiany materii i nagromadzenia ich w tkance podskórnej. Niektórzy naukowcy pokusili się o zakwalifikowanie do etiopatogenezy tej przypadłości czynników związanych z nadmierną ekspozycją na promieniowanie UV. W problemie dotyczącym obrzęku powieki dolnej należy także zwrócić szczególną uwagę na całościowy stan zdrowia klienta. Nie bez znaczenia mogą być choroby serca, układu krążenia, nerek czy tarczycy, w następstwie których dochodzi do zatrzymania wody w organizmie.

 

 

Siła enzymów

Od wielu lat specjaliści stosują najróżniejsze techniki zabiegowe mające na celu zniwelowanie problemu. Przyznam jednak, że było to niezwykle trudne, a w konsekwencji satysfakcjonujący rezultat stawał się często nieosiągalny. Nowoczesne rozwiązanie opisanego problemu stanowią wysoce selektywne rekombinowane enzymy (liaza, kolagenaza, lipaza), czyli katalizatory organiczne – inaczej biokatalizatory. Każdy ze wspomnianych enzymów działa na określony substrat (związek chemiczny, pierwiastek lub jon, który ulega przemianie w wyniku reakcji chemicznej):

• Lipazy – grupa enzymów katalizująca hydrolizę lipidów;

• Kolagenazy – enzymy rozbijające wiązania peptydowe w kolagenie;

• Liazy – specyficzna grupa enzymów katalizujących (odwracalnie lub nieodwracalnie) odszczepienie grup bez udziału wody.

Omawiając powyższe rekombinowane enzymy warto zwrócić szczególną uwagę na proces ich wytwarzania. Dzięki osiągnięciom biotechnologii mamy do czynienia z enzymami wytwarzanymi przez mikroorganizmy, co powoduje, że są one czystsze i o prostszej strukturze. W konsekwencji zwiększa to ich skuteczność i sprawia, że są hipoalergiczne. Należy także wspomnieć o procesie liofilizacji, który poprawia stabilność enzymów, wyklucza konieczność stosowania konserwantów, a tym samym sprawia, że preparaty cechują się wysokim poziomem bezpieczeństwa.

 

 

 

 

Materiał i metoda

W niniejszej analizie przypadku opisano badaną w wieku 48 lat, u której zdiagnozowano utrzymujący się od kilku lat problem worków po oczami.

 

Procedura wykonanego badania

W trakcie zabiegów przestrzegano ściśle podstawowych zasad aseptyki. Badana została poinformowana o procesie terapii (jaki preparat i z jaką częstotliwością zostanie zastosowany), zasadach postępowania po zabiegu, o ewentualnych działaniach niepożądanych, a także od klientki uzyskano pisemną zgodę na badanie. Zabieg przeprowadzano zgodnie z procedurą oznaczenia punktów iniekcji, przed rozpoczęciem zastosowano maść powierzchniowo znieczulającą. Badana zobowiązała się również do zachowania aktualnego trybu życia i niezmieniania swoich przyzwyczajeń pielęgnacyjnych na czas trwania prowadzanej terapii.

Ponadto prowadzona była pełna dokumentacja fotograficzna i opisowa. W karcie klienta znajdują się wszystkie informacje z przebiegu prowadzonej terapii. Wstępnie w całościowej terapii zaplanowano trzy zabiegi w odstępach 10 dni. U badanej ostatecznie wykonano jeden zabieg.

W zastosowanej terapii wykorzystano rekombinowane enzymy, których zadaniem jest:

• zmniejszenie gromadzenia wody w przypadkach zwłóknienia przebiegającego z obrzękami (wiotkość skóry, „worki pod oczami”),

• degradacja molekuł polisacharydowych odpowiedzialnych za wychwyt wody, z następującym po niej uwolnieniem zatrzymanej w nich cieczy w celu zmniejszenia obrzęku w dotkniętych tkankach.

Wyniki

W wyniku terapii nie zauważono skutków ubocznych. Rezultat widoczny na zdjęciu osiągnięto po jednym zabiegu. Subiektywna ocena klientki po tygodniu od przeprowadzenia zabiegu to 5 w zastosowanej skali 0–5.

Wnioski

Terapia z wykorzystaniem rekombinowanych enzymów jest skuteczną i bezpieczną metodą w redukcji worków pod oczami.

 

Worki pod oczami dodają lat, sprawiają, że spojrzenie ma smutny i zmęczony wyraz. Dla wielu osób są źródłem kompleksów i powodem obniżonej samooceny. Problem najczęściej dotyczy osób dojrzałych, których skóra staje się wiotka i cienka, ale nie omija też młodych kobiet i mężczyzn. Poza naturalnymi procesami starzenia się istotnymi czynnikami sprzyjającymi występowaniu worków pod oczami są: niehigieniczny tryb życia, deprywacja snu, zatrzymanie wody w organizmie na skutek chorób lub niewłaściwych nawyków żywieniowych.

 

Przed zabiegiem

 

Po zabiegu

 

 

 

dr n. med. Izabela Załęska | Międzynarodowy ekspert w dziedzinie kosmetologii. Praktyk, trener, a także nauczyciel akademicki. Członek Society of Cosmetic Scientists, British Medical Laser Association, European Laser Association oraz ekspert Instytutu Praktyki Zabiegów Estetycznych.